sammy

Boem is ho

2 Comments

 'Boem is ho, tutu'. Je kent het wel, dat irritante liedje van zo'n vage zanger dat zo dreinzerig in je hoofd kan blijven hangen. Het zingt al een weekje rond in mijn hoofd. Want boem was ho, vorige week. Dat het niet zo goed ging met mijn onwillige lijf, dat wist ik al wel een tijdje. Dat het langzaam achteruit ging zag ik ook nog wel. Maar dat ik vorige week midden in de nacht met een ambulance afgevoerd zou worden - dat had ik even niet voorzien. Een tijdje geleden had ik 's avonds al eens een nogal heftige dystonie aanval gehad. [Read more...]

Speelgoed

Leave a Comment

Met drie honden in huis is mijn neiging om totaal los te gaan op de dierlijke equivalent van Intertoys nogal opgebloeid. Het is niet eens dat hier nou zoveel gespeeld wordt, Mik waagt af en toe een poging waarbij het er vooral op aankomt om alles zo woest mogelijk in de rondte te gooien en dan bij mij op schoot te komen knuffelen. Kenzo kijkt niet eens naar speeltjes, maar trapt ze alleen maar verstoord uit zijn mand omdat ze altijd in de weg liggen. Tot mijn grote vreugde heb ik met Sammy’s komst een hond die af en toe wel eens een blik op de [Read more...]

Over een jachthond en haar prooi

Leave a Comment

Toen ik Sammy in huis haalde, had ik geen idee wat voor soort hond het was. Een mengelmoesje, dacht ik. Net als Kenzo en Mik, van ondefinieerbare herkomst. Iets leuks met flaporen. Dat die flaporen ongeveer synoniem staan aan jachthond wist ik toen nog niet. Dat had ik natuurlijk wel kunnen weten, want ik omschreef haar als 'een soort beagle, maar dan iets groter'. En de beagle, dat weet iedereen, was ooit een echte jachthond. Totdat de mens besloot zijn vlees voortaan uit de supermarkt te halen en de beagle toch vooral verworden is tot een [Read more...]

Ik zei nog zo…

2 Comments

Er was eens een hondje in Bosnië. Dat hondje had niet zo'n best leven. Een hele aardige mevrouw had haar gelukkig al gered van de plek waar ze eerst zat. Weg van het hokje in de modder. Maar een veiligere plek in Bosnië is nog steeds allerminst vergelijkbaar met een eigen huis. Dus toen dacht ik, kom, ik vang haar op. Tijdelijk, tot er een definitief huis voor haar gevonden is. Een pleegkind, zeg maar. Oplappen, liefhebben en weer doorgeven. Ze blijft niet. Echt niet, mam. Ze blijft niet voor altijd. Vorige week kwam ze aan. Een klein, [Read more...]