kenzo

Het altaar

1 Comment

Ondanks dat ik niet heel groot woon, is het toch gelukt om een paar kasten in mijn huis te proppen. Dat moet ook wel, want mijn verzameling rommel is bijna groter dan mijn woonkamer zelf. Die kasten moesten dus praktisch zijn, met bergruimte en deurtjes om de troep aan het oog te onttrekken, maar ook een beetje gezellig. En vooral niet te duur, dit is tenslotte een studentenwoning en daar zet je meubels in, geen "interieur". Dus waar kom je dan uit? Juist, bij Ikea, want met Ikea wordt immers alles gezelliger. Zo sieren twee prachtige [Read more...]

Als alles even niet meer belangrijk is

1 Comment

Het is niet geheel onterecht als ik zeg dat het gezeur met mijn rolstoel de afgelopen weken mijn leven nogal heeft beheerst. Het ding is een verlengstuk van mijn lijf en als dat niet goed functioneert, hapert meteen mijn hele leven. Alles wordt dan ongemakkelijk, van het uitlaten van de honden tot het boodschappen doen, om maar te zwijgen over alle afspraken die ik heb afgezegd omdat langer dan twee uur in een kapotte rolstoel doorbrengen gewoon ronduit oncomfortabel is. Het is niet alleen dat ik me principieel druk heb gemaakt; het gaat ook [Read more...]

Afscheid nemen

Leave a Comment

Nee, wees gerust. Er is niemand dood. Nog niet, gelukkig. Maar hoewel ik geen pessimistisch persoon ben, heb ik het gevoel dat mijn opperoudste Kenzo niet heel lang meer leeft. Een onderbuikgevoel, gesteund door zijn nu toch wel heel erg achteruit gaande lijf. Unheimlich en misschien voorbarig ook om uit te spreken, want voor hetzelfde geld leeft hij nog een jaar. Je weet het niet. Maar ik denk van niet. Ik denk dat er voorzichtig een einde in zicht is. En dat is verdrietig. Dertien jaar in Bosnië gesleten, een hard leven, gezien de [Read more...]

Speelgoed

Leave a Comment

Met drie honden in huis is mijn neiging om totaal los te gaan op de dierlijke equivalent van Intertoys nogal opgebloeid. Het is niet eens dat hier nou zoveel gespeeld wordt, Mik waagt af en toe een poging waarbij het er vooral op aankomt om alles zo woest mogelijk in de rondte te gooien en dan bij mij op schoot te komen knuffelen. Kenzo kijkt niet eens naar speeltjes, maar trapt ze alleen maar verstoord uit zijn mand omdat ze altijd in de weg liggen. Tot mijn grote vreugde heb ik met Sammy’s komst een hond die af en toe wel eens een blik op de [Read more...]

Sloot

Leave a Comment

Er zijn veel slootjes bij mij in de buurt. Gewone, ordinaire slootjes zoals sloten ooit bedoeld zijn. Met een steile kant waar hevig prikkend onkruid welig tiert en doornstruiken voor het nodige reliëf zorgen. Slootjes die op kniediep beginnen en naar het midden toe nog een beetje dieper worden. Slootjes, kortom, waar Kenzo in noch uit kan. Dacht ik. Hij dacht van wel. Stiefelde vastberaden dwars door het onkruid naar de waterkant. Die steile waterkant. Kijk hem nou lekker snuffelen, dacht ik nog. Maar natuurlijk gleed hij een beetje te ver [Read more...]