dystonie

Klaar

1 Comment

Een tijdje geleden schreef ik voor het eerst over iets dat ik me pas sinds kort realiseer. De "het is niet oké" brief aan mijn artsen van toen.   De afgelopen twee jaar heb ik veel tijd gehad om na te denken. Om te realiseren dat de primitieve, bijna uit oerkracht ontstane woedeaanvallen tijdens het afkicken van de diazepams, niet alleen door de afkickverschijnselen kwamen. Om te beseffen wat mijn holle gevoel is, en waar het vandaan komt. Om te snappen waarom ik me zo moeilijk echt hecht aan mensen. Om mijn onrust te begrijpen.  Om dingen te [Read more...]

Niet oké (open brief aan mijn artsen van toen)

4 Comments

Het is een raar jaar. Deze zomer vier ik mijn 25 jarig jubileum in ziek zijn. Deze zomer vier ik ook dat ik precies een jaar geleden het ziekenhuis in ging om van mijn idiote diazepam verslaving af te komen. Het is een jaar waarin ik veel tijd had om na te denken en waar puzzelstukjes voorzichtig op hun plek vallen.    Dat begon bij die ziekenhuisopname. Van de afkickverschijnselen en de drive naar "alsjeblieft, geef me alsje, alsjeblieft mijn diazepams" kan ik me niets meer voorstellen. Ik weet rationeel nog hoe het was, maar het wanhopige [Read more...]

Junkie op Recept – Dag 365: the final year

Leave a Comment

We hebben het gehaald... Junkie op Recept - Dag 365(!) Exact een jaar geleden vertrok ik met drie hutkoffers vol kleren, cola en overgebleven diazepams om van 750 mg af te kicken. Het werd een opname van drie maanden, maar eigenlijk heeft het iets in werking gezet waar ik een jaar lang over na heb kunnen denken. Wat? Dat vertel ik in de laatste "Junkie op Recept" vlog, die voor de gelegenheid meteen maar bijna een half uur duurt. Tsja, "kort en bondig" zal het nooit worden vrees ik... Maar goed, een jaar lang denken, puzzelen en stukjes in [Read more...]

“SPOED”

2 Comments

Dat mijn bed al een paar jaar in de woonkamer staat is geen nieuws meer. Dat mijn derriere al een paar jaar smeekt om een fatsoenlijk zitkussen is geen nieuws meer.Dat mijn rolstoel al een paar jaar voor de sier meer naast mijn bed staat in plaats van dat ik erin zit, is geen nieuws meer. Dat door Corona alle reguliere zorg praktisch twee jaar compleet heeft stilgestaan is geen nieuws meer. Ergens vorige zomer kreeg ik, na eindeloos ruzie maken met de gemeente en de onderhoudsleveranciers eindelijk mijn lang gekoesterde toestemming: [Read more...]

Junkie op Recept – Dag 100: We made it! (So far)

Leave a Comment

Vandaag is het precies honderd dagen geleden dat ik mijn allereerste "Junkie op Recept" vlog online gooide. Het was een vlog op de valreep - een beslissing op de valreep. Twee dagen na die allereerste vlog zou ik opgenomen worden op de afdeling psychiatrie van het ziekenhuis, om af te kicken van mijn extreme diazepamverslaving.  Het waren honderd rare dagen. Zoals gezegd: de beslissing om dit tóch vast te leggen, kwam nogal op de valreep. Ik had überhaupt nog nooit een vlog in elkaar geflanst en had sowieso genoeg andere dingen om me mee bezig [Read more...]

Junkie op Recept – Dag 93: Het laatste “geheim”

Leave a Comment

Omdat mijn diazepamverslaving op zoveel meer vlakken invloed heeft gehad dan "alleen" die fysieke verslaving. Omdat het mijn leven overhoop gegooid heeft. Omdat ik nog steeds niet weet of ik op "enter" durf te drukken... Maar vooral omdat ik me ook over déze schaamte heen wil zetten.  Junkie op Recept - Dag 93: Het laatste "geheim" 

“Beperkt”

1 Comment

Er is iets geks aan de hand in de gehandicaptenwereld.Iets raars, waar vast goed over nagedacht is. Waar hele lieve mensen met hele goede bedoelingen hun hoofd over gebogen hebben. Zich hard voor hebben gemaakt. Voor hebben gestreden.En het is ze gelukt.  Vroeger, toen ik nog jong en wild was, had ik een handicap.  Maar tegenwoordig heb ik die niet meer.  Tegenwoordig heb ik ineens een “beperking”.    Het zal goedbedoeld zijn. Er zijn vast veel lieve mensen die beperking vriendelijker vinden klinken.    Maar ik vind dat niet.    “Handicap” is [Read more...]