crps

Niet oké (open brief aan mijn artsen van toen)

4 Comments

Het is een raar jaar. Deze zomer vier ik mijn 25 jarig jubileum in ziek zijn. Deze zomer vier ik ook dat ik precies een jaar geleden het ziekenhuis in ging om van mijn idiote diazepam verslaving af te komen. Het is een jaar waarin ik veel tijd had om na te denken en waar puzzelstukjes voorzichtig op hun plek vallen.    Dat begon bij die ziekenhuisopname. Van de afkickverschijnselen en de drive naar "alsjeblieft, geef me alsje, alsjeblieft mijn diazepams" kan ik me niets meer voorstellen. Ik weet rationeel nog hoe het was, maar het wanhopige [Read more...]

Junkie op Recept – Dag 365: the final year

Leave a Comment

We hebben het gehaald... Junkie op Recept - Dag 365(!) Exact een jaar geleden vertrok ik met drie hutkoffers vol kleren, cola en overgebleven diazepams om van 750 mg af te kicken. Het werd een opname van drie maanden, maar eigenlijk heeft het iets in werking gezet waar ik een jaar lang over na heb kunnen denken. Wat? Dat vertel ik in de laatste "Junkie op Recept" vlog, die voor de gelegenheid meteen maar bijna een half uur duurt. Tsja, "kort en bondig" zal het nooit worden vrees ik... Maar goed, een jaar lang denken, puzzelen en stukjes in [Read more...]

“SPOED”

Leave a Comment

Dat mijn bed al een paar jaar in de woonkamer staat is geen nieuws meer. Dat mijn derriere al een paar jaar smeekt om een fatsoenlijk zitkussen is geen nieuws meer.Dat mijn rolstoel al een paar jaar voor de sier meer naast mijn bed staat in plaats van dat ik erin zit, is geen nieuws meer. Dat door Corona alle reguliere zorg praktisch twee jaar compleet heeft stilgestaan is geen nieuws meer. Ergens vorige zomer kreeg ik, na eindeloos ruzie maken met de gemeente en de onderhoudsleveranciers eindelijk mijn lang gekoesterde toestemming: [Read more...]

Doktershandschrift

1 Comment

Sommige dingen zullen nooit veranderen... Doktershandschrift dus.  De huisarts is vanmiddag geweest, we hebben een plan gemaakt. Nou ja... Eigenlijk ging het zoals het in het ziekenhuis ging, toen we nog de superfijne dokter nr 1 hadden. Een dag van tevoren maakte ik een plan, de dag erna gaf hij er zijn zegen (of commentaar, maar dat maar zelden) op en zo gingen we het proberen. Nu ook dus. Vanmorgen had ik al een plan uitgewerkt, de huisarts was het ermee eens. Maar in verband met alles dat ik hier nog moet regelen en de verwerkingstijd van [Read more...]

Junkie op Recept – Dag 65: De Stip

Leave a Comment

Vanmiddag, toen ik net thuis was (jep, de taxi was weer eens te laat), vond ik een briefje op tafel. Een briefje zoals ik ze een paar keer per dag vind. Het zijn mijn geheugenbriefjes. Al een paar jaar raak ik een paar keer per dag mijn geheugen kwijt. Dat voel ik nog net aankomen en ik kan het zeggen of opschrijven, maar dát ik dat gezegd of opgeschreven heb herinner ik me niet - en alles dat er de paar minuten daarna gebeurt vergeet ik net zo hard. Op mijn geheugenbriefjes van het afgelopen jaar stond standaard een toevoeging: "diazepams [Read more...]

Junkie op recept – Dag 61: De knoop is doorgehakt

Leave a Comment

      Dag 61: De knoop is doorgehakt. Ik ga naar huis.  Al weken speel ik met een dilemma. Het dilemma tussen fysiek en mentaal. Fysiek ben ik er helemaal niet klaar voor om naar huis te gaan, dat is een feit. Maar mentaal houd ik het niet langer vol. Op de afdeling is een situatie waar ik me al heel lang ontzettend naar bij voel. En maandag léék die situatie opgelost... Maar gisteren is hij weer teruggedraaid.  En ik kan het niet nog een keer. De knoop is doorgehakt. Fysieke versus mentaal: mentaal heeft gewonnen. Ik ga naar huis.

Junkie op Recept – dag 41: Thuis, thuiser, thuist!

Leave a Comment

Na mijn eerste dagje vrij vorige week, lieten ze me deze week nog een keer vrij. En niet voor een dagje... Maar ik mocht zomaar mijn eerste weekend naar huis! Met mijn diazepams, in eigen beheer. Best spannend, ja. Maar het kwam... Nou ja, kijk zelf maar hoe het kwam!

Junkie op Recept – Dag 37: Dit is serieus afkicken

Leave a Comment

Dat het afbouwen van mijn diazepams niet vanzelf zou gaan, had ik ook niet verwacht. Maar dat het afkicken zó heftig zou worden... Ik snap nu wat ze bedoelden met "de laatste loodjes wegen het zwaarst". Dit is niet een beetje afkicken... Dit is serieus afkicken.