Rolstoeldrama: rolstoelgeluk

Als het goed is, is dit echt de aller- aller- allerlaatste blog over het rolstoeldrama. Als het goed is, is dit de schoen van Assepoester, de kus van Doornroosje, het happy end after al. Want als het goed is, gaat de rolstoel die net is afgeleverd gewoon weer zeven jaar probleemloos mee. Want yes! Hij is er hoor! Gisteren werd ik gebeld door firma Commandeur. Dat de Roltec Viper klaarstond. Of ik vandaag thuis was? Natuurlijk was ik dat!

Ze moeten een beetje gek van me geworden zijn, de afgelopen weken. Of op zijn minst hebben gedacht dat ik een neurotische controlfreak ben, die het liefst overal zelf met haar neus bovenop had gestaan om te kijken of het echt wel goed zou gaan. Na al het drama rondom Jeremiasse/Jens Beenhakker en de Balder was ik een beetje wantrouwig geworden. De belofte ‘we gaan het regelen hoor’, heb ik de afgelopen maanden iets te vaak gehoord om er klakkeloos vanuit te gaan dat het dan ook echt wel goed zou komen. Maar het was niet nodig. Commandeur heeft gedaan wat ze beloofden. Ze hebben het geregeld. In sneltreinvaart. Ze hebben perfect geluisterd naar al mijn wensen, zoals de extra polstering op de voetensteun, de kuitplaten en de armleggers. Ze hebben mijn globale idee over hoe de rugleuning en de zitting moesten worden, vertaald in een praktische oplossing die precies is wat ik ‘zo ongeveer dit en dat’ bedoelde. Zelfs de ‘bekleding die waterdicht is, maar niet te plastic-achtig aanvoelt want het moet wel lekker zitten, hebben jullie dat?’ hebben ze geregeld. En last but not least: ik heb een hoofdsteun (nou ja, neksteun) gekregen die zelfs met mijn hoeveelheid haar nog goed zit.

Jeremiasse heeft er drie maanden over gedaan om mijn Balder te repareren en hij is nog steeds niet goed. Ze hebben drie maanden lang pertinent vertikt om hem naar Etac te sturen en fatsoenlijk na te laten kijken. Als er geen nieuwe rolstoel op stapel had gestaan, hadden ze hem na twee dagen alweer terug gehad. Maar ik had er geen zin meer in.

Toen de Balder werd afgekeurd, kon ik overstappen naar een nieuwe leverancier. Meyra is het geworden. Meyra en Commandeur hebben het voor elkaar gekregen om in twee(!) dagen de offerte aan te vragen, op te stellen, goed te keuren en de Viper te bestellen. In die tijd krijgt Jeremiasse vaak niet eens een lekke band geplakt. Precies vijf weken na het bericht dat de Balder werd afgekeurd, staat er een fonkelnieuwe, uit Denemarken geïmporteerde en daarna speciaal op mijn wensen aangepaste rolstoel in de hal. Ik ga het nog één keer zeggen: kijk, mensen van Jeremiasse, zó kan het ook.

Ik kan niet speechen, maar ik geloof dat bij een goede speech een dankwoord hoort. Daar ga ik me voor één keer dus toch maar aan wagen. Dank, mensen van Commandeur, dat jullie de Roltec Viper al aan me wilden laten zien voordat ik überhaupt wist of de Balder afgekeurd zou worden. Dank dat jullie al alle maten en opties wilden doornemen, voordat we wisten of de Viper überhaupt besteld zou mogen worden. Dank dat jullie mijn globale en niet altijd even concrete wensen vertaald hebben in de prachtige stoel die nu voor de deur staat.

Dank ook, mensen van Meyra, die na doorgesproken te hebben welke opties er nu op de Balder zitten, geen seconde hebben getwijfeld of de Viper de beste nieuwe optie was. Dank dat jullie me niet eerst zes andere rolstoelen hebben laten uittesten waarvan we op voorhand al wisten dat die niet zouden voldoen, maar die wel een stuk goedkoper zouden zijn. Dank dat jullie een rolstoel leveren die ver boven het budget is wat de gemeente aan jullie vergoedt. Dank dat jullie, zoals jullie het zelf zeiden, ‘geen moeilijke klanten weren’. Voor jullie is het misschien normaal en het zou zeker normaal moeten zijn, maar ik weet uit ervaring dat lang niet alle leveranciers in Utrecht zo werken.

Dank verder aan iedereen die zich de afgelopen maanden heeft gebogen over mijn situatie in het bijzonder, en de rare constructie die de gemeente gemaakt heeft met de huidige uitvoering van de WMO in het algemeen. Ik heb een boel nieuwe mensen leren kennen, mensen die ik niet allemaal bij naam ga noemen, maar die zich waarschijnlijk wel terecht aangesproken zullen voelen.

De Balder blijft, op aanraden van Commandeur, nog even in de hal staan. ‘Test eerst maar eens goed de Viper uit voordat je de Balder wegdoet’, zei meneer Commandeur. Misschien kan ik hem voorlopig even blijven gebruiken om de honden door het bos te laten rennen, want anders ziet die fonkelnieuwe Viper er binnen de kortste keren uit als de Balder nu: alsof ik er rally’s mee gereden heb.

Hoe het systeem van de WMO nu in elkaar zit, klopt naar mijn idee nog steeds voor geen kant. Dat ik de enige was met klachten over Jeremiasse is zeker niet waar. Misschien krijg ik binnenkort de mogelijkheid om daar vanuit een andere functie en op een ander niveau opnieuw de strijd mee aan te gaan, daarover later meer.

Maar dan wél vanuit een prachtige, goed zittende, betrouwbare nieuwe rolstoel.

Dag Baldertje, bedankt voor zeven jaar trouwe dienst.

Hallo Viper, op naar de volgende zeven jaar!