Talent

2 Comments

Ik schreef het al eerder: ik zit nu ruim een jaar thuis. Niet met veel plezier, nee. Een mens kan echt maar beperkte tijd leven op een dieet van dr. Phil, Koffietijd en zweverige mediums die tegen een tarief van 3 euro per minuut door de telefoon je toekomst verzinnen. Op een gegeven moment wordt het tijd voor iets anders. En nu het stof rondom het rolstoeldrama redelijk is neergedaald, heb ik weer tijd om verder op zoek te gaan naar een stage- of werkplek. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. De kranten- en tijdschriftenwereld heeft het lastig [Read more...]

Rolstoeldrama: for old times sake

1 Comment

'De wonderen zijn de wereld nog niet uit', schreef ik vorige week op Facebook. Afgelopen donderdag kwam Jeremiasse/Jens zowaar mijn Balder terugbrengen. Wijs geworden door de vorige keer heb ik meteen buiten gecheckt of hij nu wel reed, en waarempel, ik had weer snelheid. Ook een boel herrie helaas, maar met het zicht op de nieuwe rolstoel heb ik besloten om daar maar niet meer over te zeuren. Wat ze nou precies met de motoren gedaan hebben is me nog steeds een raadsel, want het geluid dat hij nu produceert hoort echt niet. Maar ik had geen zin [Read more...]

Het altaar

1 Comment

Ondanks dat ik niet heel groot woon, is het toch gelukt om een paar kasten in mijn huis te proppen. Dat moet ook wel, want mijn verzameling rommel is bijna groter dan mijn woonkamer zelf. Die kasten moesten dus praktisch zijn, met bergruimte en deurtjes om de troep aan het oog te onttrekken, maar ook een beetje gezellig. En vooral niet te duur, dit is tenslotte een studentenwoning en daar zet je meubels in, geen "interieur". Dus waar kom je dan uit? Juist, bij Ikea, want met Ikea wordt immers alles gezelliger. Zo sieren twee prachtige [Read more...]

Over Gutmenschen en vluchtelingen

1 Comment

Als je ergens geen mening over hebt, kun je maar beter je mond houden. Als je ergens zoveel meningen over hebt dat je geen standpunt meer kunt formuleren, kun je ook maar beter zwijgen. Zeker als je blogt, want zo'n blog bestaat tenslotte bij de gratie van een gefundeerde mening. De hele vluchtelingendiscussie heb ik daarom maar zoveel mogelijk aan me voorbij laten gaan. Te veel meningen, te veel standpunten en wat je ook zegt, goed is het nooit. Zal ik eens iets opbiechten? Diep van binnen schaar ik me onder de categorie hoog opgeleide, [Read more...]

Rolstoeldrama: slot (Hoop ik dan)

1 Comment

Bijzonder toch, hoe dingen soms in een stroomversnelling kunnen raken. Omdat mijn accu's dit weekend maar bleven zeggen dat ze leeg waren, kon ik helemaal niets meer. Op goed geluk heb ik toch maar de storingsdienst gebeld. Die kwamen met een nieuwe lader, om te zien of dat het probleem zou oplossen. Maar helaas. De lampjes bleven in paniek. 'Probeer het maar uit te zingen tot maandag', was het advies. Maar ik trof een monteur met een groot hart, want een half uur later belde hij al terug. Hij zou proberen een leenrolstoel voor me te [Read more...]

Rolstoeldrama: eind goed, niets goed

Leave a Comment

In de werkplaats stond 'ie, mijn Balder. Sinds vorige week vrijdag, toen hij zo de hik kreeg dat ik er niet meer verder in durfde te rijden. Dinsdag en woensdag van deze week waren al ingepland voor de reparatie, al wisten we nog niet helemaal zeker wát er precies gedaan moest worden. Donderdagochtend zou hij terugkomen. Toen ik woensdagmiddag nog niets van Jeremiasse (die tegenwoordig eigenlijk Jens Beenhakker heten, maar dat vergeet ik steeds) had gehoord, besloot ik zelf maar weer te bellen. Telefoontje nummer dertig, bij het callcenter [Read more...]

Rolstoeldrama: heeft u er al genoeg van?

Leave a Comment

Ondanks het overlijden van Kenzo, ging het rolstoelgedoe natuurlijk wel onverminderd voort. Nadat mijn Balder vorige week, ondanks plechtige beloftes en driedubbele toezeggingen, toch niet gemaakt was, was het wachten op het moment dat hij wel naar de werkplaats kon. Woensdagmiddag ging de telefoon. 'We komen hem volgende week dinsdag ophalen mevrouw, en dan brengen we hem donderdag terug.' Ik had toen natuurlijk iets moeten zeggen over wéér een week wachten. Over het tienjarenplan dat deze operatie dreigt te worden. Maar ik zat met mijn [Read more...]

Als alles even niet meer belangrijk is

1 Comment

Het is niet geheel onterecht als ik zeg dat het gezeur met mijn rolstoel de afgelopen weken mijn leven nogal heeft beheerst. Het ding is een verlengstuk van mijn lijf en als dat niet goed functioneert, hapert meteen mijn hele leven. Alles wordt dan ongemakkelijk, van het uitlaten van de honden tot het boodschappen doen, om maar te zwijgen over alle afspraken die ik heb afgezegd omdat langer dan twee uur in een kapotte rolstoel doorbrengen gewoon ronduit oncomfortabel is. Het is niet alleen dat ik me principieel druk heb gemaakt; het gaat ook [Read more...]

Rolstoeldrama: je verzint het niet

3 Comments

Vandaag was DE dag. De dag dat mijn trouwe Baldertje echt gerepareerd zou worden zodat ik er nog een tijdje mee vooruit kan. We hadden alles maar 188 keer doorgesproken aan de telefoon, dus nu zou het echt goed komen. Beloofd is beloofd, tenslotte. Had ik er alle vertrouwen in? Nee, ik was nog steeds lichtelijk sceptisch. Maar goed, eens moet je zo'n bedrijf het voordeel van de twijfel geven. Dat hij niet mee ging naar de werkplaats maar bij mij voor de deur gerepareerd zou worden vond ik ietwat vreemd, maar goed, ze wisten heel goed wat er [Read more...]

Rolstoeldrama: zou het dan toch..?

1 Comment

Ik had een dilemma, de afgelopen dagen. Een dilemma tussen gevoel en verstand. Of liever gezegd: een dilemma waar aan de ene kant mijn principes en irritatie stonden, maar aan de andere kant mijn machteloosheid en het "ze stikken er maar in" gevoel. Zoals eerder gezegd, spelen ze bij Jeremiasse tegen iedereen mooi weer. Tegen de pers en tegen de gemeente blijven ze volhouden dat er niets is mis gegaan. En waar de vrouw van de WMO aan het begin van de week nog wel actief leek, hoorde ik ook van haar niets meer. Een dilemma dus. Ga ik de [Read more...]