Waar een deur sluit

2 Comments

Waar een deur sluit, gaat een nieuwe open. Zeggen ze. Afgelopen week kreeg ik de sleutels van mijn nieuwe huis. Zeven stuks maarliefst, die allemaal op de voordeur passen. Zeven stuks om uit te delen aan de mensen die het knaloranje behang van de muur gaan trekken, een muurtje metselen en een nieuwe vloer zullen leggen. Zeven stuks om uit te delen aan mijn nieuwe buren voor het geval ik mezelf weer eens buiten sluit - een talent dat ik heb geprofessionaliseerd, niet zelden belde ik in Utrecht naar mijn reservesleutelbewaarders die onder een [Read more...]

Medicinale cannabis (‘Er zitten watten om mijn pijn!’)

7 Comments

Op Facebook had iedereen het al geraden: ik ben inderdaad aan het experimenteren met medicinale cannabis. Zo klinkt het een beetje alsof ik een opstandige puber ben die voor het eerst een stiekeme joint rookt, maar het is écht experimenteren (en die puber ben ik bovendien nooit geweest want ik lag altijd in het ziekenhuis, dus dat komt nu mooi uit). Goed, de cannabis dus. Eerder schreef ik al over de nieuwe pijnstiller Palexia en hoe ik daarmee weer een beetje in mijn rolstoel kon zitten. Een grote vooruitgang, maar met dat zitten in mijn [Read more...]

Nieuwe pijnstiller: Palexia (En hoe de wereld weer een beetje open ging)

6 Comments

Na mijn uitstapje in Rotterdam viel ik een beetje in een zwart gat. Want wat nu? Mijn revalidatie schoot niet op en de trotse foto's van mijn rolstoel waren leuk, maar in werkelijkheid kon ik niet veel langer dan een kwartiertje zitten. Of hangen, liever gezegd, want mijn rolstoel moest in zoveel rare standen gekanteld, gestrekt en gewrongen worden dat het paniekerige schildpadlampje op de Viper continu grijnzend naar me staarde - als teken van wraak voor al die rare houdingen weigerde mijn rolstoel om harder dan 4 km per uur te rijden. Het [Read more...]

Twijfels en teleurstellingen

8 Comments

Het is een tijdje geleden dat ik hier geschreven heb. De meeste berichten over de voortgang van mijn revalidatie hier in Zwolle staan tegenwoordig op Facebook, omdat het makkelijker is dáár een kort bericht neer te zetten, dan hier een uitgebreid verhaal. Mijn hoofd zit momenteel te vol en mijn gedachten zijn te warrig om de verhalen echt mooi in een blog te krijgen. Maar schrijven heeft me altijd geholpen om de boel weer op een rijtje te krijgen, dus maak ik u nu maar deelgenoot van mijn eigen poging om alles weer wat helderder te [Read more...]

Katheterleed: verblijfs vs een SP katheter

5 Comments

Het is een tijdje stil geweest hier. Dat lag niet aan mij (het ligt immers nooit aan mij), maar wel aan wat kleine probleempjes die het schrijven minder makkelijk maakten. Eén van die kleine probleempjes was eigenlijk geen klein probleempje, maar een wat groter probleem. Wie de afgelopen tijd goed mijn foto's bestudeerd heeft, heeft wellicht wel eens een zak met urine aan mijn bed zien bungelen. Die zak zat vast aan een blaaskatheter, ook wel een verblijfskatheter genoemd. Al de eerste dag in het Diak is die verblijfskatheter erin gekomen. [Read more...]

Met kunst en vliegwerk (en een heleboel kussens)

4 Comments

Vandaag is de dag dat ik precies acht weken en twee dagen opgerold in bed lig. Nee, een mijlpaal is het niet echt, al verbaast het me wel elke keer hoe snel de tijd gaat - vooral ook omdat mijn leven nou niet bepaald uitblinkt van de spannende activiteiten. Geen mijlpaal dus, maar wel ruim acht weken liggen. En dat klinkt misschien heerlijk, maar echt lekker ligt het allemaal niet. Met kunst en vliegwerk probeerde ik er in het ziekenhuis al wat van te maken. Zo gaat het bruine kussen op die charmante foto linksboven al ruim dertien jaar overal [Read more...]

Het heiligdom van optimisme

5 Comments

Dit wordt een verhaal over optimisme, maar vooral over het tegenovergestelde daarvan. Over goede dagen, maar ook over de slechte. ('Goede dagen, slechte dagen, nee het leven spaart je niet, goede dagen, slechte dagen...' Bij wie nu geen lichtje gaat branden, houd dat zo. Voor wie nu meezingt, veroordeel mij niet, dat u het kent betekent dat u minstens zo'n slechte televisiesmaak heeft als ik.) Afijn, goede dagen dus. En slechte. Ik krijg de laatste tijd van veel kanten te horen dat men mijn optimisme bewondert en er inspiratie [Read more...]

Doel

5 Comments

Na het debacle in de Parkgraaf in Utrecht, ben ik afgelopen woensdag naar eenzelfde soort centrum in Zwolle verhuisd. Met een hele dosis scepsis en zenuwen in mijn koffer, want ik vreesde toch een beetje dezelfde praktijken als in de Parkgraaf. Maar gelukkig waren die voor niets. Na vijf dagen is het misschien te vroeg voor een uitgebreid oordeel, maar de verpleging is lief, ik heb een fijne eenpersoonskamer, er wordt heel goed geluisterd naar wat ik aangeef, tot nu toe heb ik elke dag kunnen douchen (op een spiksplinternieuwe douchebrancard) [Read more...]

Tussen hoop en vrees

5 Comments

Eigenlijk heb ik genoeg schrijfstof voor minimaal drie blogs. Over de bijzondere gesprekken die ik hier voer bijvoorbeeld, of de keuze die je aan maaltijden hebt als vegetariër (één, die de hele week hetzelfde is). Maar of het nou de morfine is of het ziekenhuisklimaat - ik krijg ze niet uit mijn vingers. Ik leef deze weken tussen hoop en vrees. Vorige week zou ik verhuizen naar de Parkgraaf, u weet wel, die kruising tussen een verpleeghuis en een revalidatiecentrum. De folder was bijzonder veelbelovend, maar zoals het wel vaker gaat, als [Read more...]

Boem is ho

2 Comments

 'Boem is ho, tutu'. Je kent het wel, dat irritante liedje van zo'n vage zanger dat zo dreinzerig in je hoofd kan blijven hangen. Het zingt al een weekje rond in mijn hoofd. Want boem was ho, vorige week. Dat het niet zo goed ging met mijn onwillige lijf, dat wist ik al wel een tijdje. Dat het langzaam achteruit ging zag ik ook nog wel. Maar dat ik vorige week midden in de nacht met een ambulance afgevoerd zou worden - dat had ik even niet voorzien. Een tijdje geleden had ik 's avonds al eens een nogal heftige dystonie aanval gehad. [Read more...]