Junkie op Recept: Dag 1 – Waar ben ik beland?!

1 Comment

Het is maandag, 28 juni. Na heel lang uitkijken, na heel lang op de wachtlijst staan, na heel lang... Alles. Na heel lang alles is vandaag mijn opnamedag.Ontbijten heb ik maar overgeslagen, ik krijg toch geen hap door mijn keel. Terwijl ik nog bezig was om de aller- allerlaatste spullen in te pakken, stond de taxichauffeur al voor de deur. Gelukkig kon ik een vinkje zetten bij "extra bagage", dus de beste man was voorbereid. Al mijn rotzooi mocht mee. Nog snel de laatste checklist doorgenomen. Jep, de buren hebben de sleutel. Ik heb al mijn [Read more...]

Junkie op Recept – dag 0: inpakdag

Leave a Comment

Junkie op Recept - dag 0: inpakdag. Het is zondagmiddag, een uur of twaalf. Als het goed is ben ik over 24 uur opgenomen op -jawel- de psychiatrische afdeling van het Antonius ziekenhuis.Heb ik er zin in? Ja en nee. Niet echt. Waar ik in hemelsnaam terecht ga komen weet ik niet. In mijn leven heb ik veel, héél veel ziekenhuisopnames gehad, maar de afdeling psychiatrie heb ik altijd kunnen skippen. En tegelijk kijk ik er wel naar uit. Die diazepams ben ik meer dan zat. Alle tijd die het kost. Niet alleen het uitpakken van die stomme doosjes, [Read more...]

Junkie op Recept

Leave a Comment

  Het is op deze blog al heel lang stil. Ook omdat ik tegenwoordig vooral op Nova's eigen (ja, echt...https://www.facebook.com/NovaDeHulphond/) Facebookpagina schrijf, maar vooral omdat ik al ruim een jaar geen woord meer op papier krijg.   Nova is gisteren uit logeren gegaan. Niet voor de leuk, maar omdat ik vanaf maandag tien tot twaalf weken weg ben.   Met name de laatste anderhalf jaar heb ik een enorme medicatieverslaving opgebouwd. Diazepams. Een spierontspanner.   Het wordt ook wel gebruikt bij mensen met een epileptische aanval. [Read more...]

Project Hulphond: Een nieuw begin

6 Comments

Op de kop af is het vier maanden geleden. Vier maanden geleden dat ik afscheid moest nemen van mijn allerliefste Hunter. Een afscheid dat niet nodig had hóeven zijn, maar met dank aan het vuurwerk hier, toch plaatsvond.Op de kop af twéé maanden geleden is het dat hier een nieuwe flapoor haar intrede deed. Nova ging ze heten.Hetzelfde ras, met een heel ander karakter. Althans, dat dachten we. Van Hunter wisten we dat hij, door al het heen en weer gesleep met hem, heel onzeker was. De hulphondenschool kende Nova juist als een hele sociale, blije, [Read more...]

2019 – een terugblik op een bewogen jaar

3 Comments

Normaal ben ik er niet zo van, dat terugblikken. Iets met oude koeien en sloten. Mijn tijd leeft in de toekomst. De toekomst waarvan ik altijd hoop dat die beter zal zijn. Maar dit jaar kom ik er niet onderuit. 2019 was een jaar waarin er zó ontzettend veel veranderde, dat ik nog steeds bezig ben met alles te laten bezinken. Met verwerken. Met pleisters plakken op wonden die maar niet willen helen. 2019, mijn jaar was je niet. Je was het jaar van de honderd verschillende zitkussens voor mijn rolstoel, die geen van allen een echte oplossing [Read more...]

Project Hulphond: De cirkel is rond

5 Comments

Zeggen dat de afgelopen weken hectisch waren, is een understatement. Vlak nadat ik met ontzettend veel pijn in mijn hart moest besluiten mijn liefste Hunter te laten verhuizen, maakte de hulphondenschool een ontzettend naar vuurwerk incident mee. Er is gericht vuurwerk gegooid op mensen én hulphonden... Met de bijbehorende verdrietige gevolgen.   Toen de hulphondenschool dat bericht op hun Facebookpagina plaatste, is er een ware mediastorm ontstaan. Ongeveer elke landelijke krant heeft het bericht opgepikt, maar óók Hart van Nederland. En zo [Read more...]

Project Hulphond: Als de beste beslissingen de moeilijkste zijn

12 Comments

Ja, waar beginnen we deze blog. "Project Hulphond" begon bijna drie jaar geleden, met Hunter. Hunter kwam hier als hulphond in opleiding, van Hulphondenschool de Click. Zijn verleden was op zijn zachtst gezegd nogal roerig en iedereen die ons op Facebook volgt of alle blogs gelezen heeft, weet welk "project" we achter de rug hebben. Lieve, lieve Hunter. In April 2017 kwam je mijn leven binnen gewandeld. Eigenlijk wilde ik graag een niet-verharende hond, maar ik kreeg een hond met meer haar dan een gemiddeld schaap per jaar  aan wol oplevert. Je [Read more...]

Fokus Anekdotes #5: Jubileum Editie!

Leave a Comment
Fokus Anekdotes

Goed, het hééft even geduurd... Maar hier is 'ie dan, Fokus Anekdotes #5: de Jubileum Editie! Toen ik ruim twee jaar geleden begon met mijn allereerste Anekdotes, had ik nooit kunnen vermoeden dat dat genoeg schrijfstof zou opleveren voor maar liefst vijf blogs vol (on)zinnige uitspraken die mijn ADL'ers graag met me delen. Maar ze weten van geen ophouden... Dus zolang zij met wijsheden en Teletubbies strooien, blijf ik met veel plezier Anekdotes verzamelen en met U delen. Zo blijft U mooi op de hoogte van al hún wel en wee, en welk leed ik [Read more...]

Project Hulphond: Geen examen, wel míjn hulphond!

3 Comments

In mijn vorige blog, een maand of drie geleden, schreef ik nog heel enthousiast dat Hunter tóch examen mocht doen. Nou kan er in korte tijd veel veranderen... Niet lang daarna besloot de hulphondenschool namelijk dat ons examen toch niet zou doorgaan. Over het hoe en wat precies wil ik niet te diep ingaan, dat is iets tussen mij en de hulphondenschool. Laten we het er op houden dat het toch is afgeketst op het onderdeel "kinderen". Een beslissing die ik enerzijds goed begrijp, terwijl ik anderzijds zo vaak denk: 'oh, als jullie dít toch eens [Read more...]

Project hulphond: Geen examen, tóch examen en het enge speeltoestel

1 Comment

Zoals de mensen die mij op Facebook volgen inmiddels wel weten, is Hunter ongeveer een half jaar geleden afgekeurd als hulphond. Niet om zijn hulphond "kunstjes", maar om zijn gedrag in situaties die hij spannend of eng vindt. Toen ik hem kreeg, was er al zoveel met hem heen en weer gesleept dat hij enorm onzeker was geworden. Eigenlijk vond hij de hele wereld doodeng (behalve mij dan). Die angst/onzekerheid uitte hij door behoorlijk te blaffen/uit te vallen naar mensen die hij eng vond. Niet uit agressie, maar meer met het idee "als ik [Read more...]