Omdat mijn diazepamverslaving op zoveel meer vlakken invloed heeft gehad dan "alleen" die fysieke verslaving. Omdat het mijn leven overhoop gegooid heeft. Omdat ik nog steeds niet weet of ik op "enter" durf te drukken... Maar vooral omdat ik me ook over déze schaamte heen wil zetten. Junkie op Recept - Dag 93: Het laatste "geheim"
We regelen en regelen (maar gaan door met die diazepams en hebben een onverwachte figurant!
Er is iets geks aan de hand in de gehandicaptenwereld.Iets raars, waar vast goed over nagedacht is. Waar hele lieve mensen met hele goede bedoelingen hun hoofd over gebogen hebben. Zich hard voor hebben gemaakt. Voor hebben gestreden.En het is ze gelukt. Vroeger, toen ik nog jong en wild was, had ik een handicap. Maar tegenwoordig heb ik die niet meer. Tegenwoordig heb ik ineens een “beperking”. Het zal goedbedoeld zijn. Er zijn vast veel lieve mensen die beperking vriendelijker vinden klinken. Maar ik vind dat niet. “Handicap” is [Read more...]
Sommige dingen zullen nooit veranderen... Doktershandschrift dus. De huisarts is vanmiddag geweest, we hebben een plan gemaakt. Nou ja... Eigenlijk ging het zoals het in het ziekenhuis ging, toen we nog de superfijne dokter nr 1 hadden. Een dag van tevoren maakte ik een plan, de dag erna gaf hij er zijn zegen (of commentaar, maar dat maar zelden) op en zo gingen we het proberen. Nu ook dus. Vanmorgen had ik al een plan uitgewerkt, de huisarts was het ermee eens. Maar in verband met alles dat ik hier nog moet regelen en de verwerkingstijd van [Read more...]
Junkie op Recept - Dag 73: Thuis (Maar nog niet klaar)
Vanmiddag, toen ik net thuis was (jep, de taxi was weer eens te laat), vond ik een briefje op tafel. Een briefje zoals ik ze een paar keer per dag vind. Het zijn mijn geheugenbriefjes. Al een paar jaar raak ik een paar keer per dag mijn geheugen kwijt. Dat voel ik nog net aankomen en ik kan het zeggen of opschrijven, maar dát ik dat gezegd of opgeschreven heb herinner ik me niet - en alles dat er de paar minuten daarna gebeurt vergeet ik net zo hard. Op mijn geheugenbriefjes van het afgelopen jaar stond standaard een toevoeging: "diazepams [Read more...]
Dag 61: De knoop is doorgehakt. Ik ga naar huis. Al weken speel ik met een dilemma. Het dilemma tussen fysiek en mentaal. Fysiek ben ik er helemaal niet klaar voor om naar huis te gaan, dat is een feit. Maar mentaal houd ik het niet langer vol. Op de afdeling is een situatie waar ik me al heel lang ontzettend naar bij voel. En maandag léék die situatie opgelost... Maar gisteren is hij weer teruggedraaid. En ik kan het niet nog een keer. De knoop is doorgehakt. Fysieke versus mentaal: mentaal heeft gewonnen. Ik ga naar huis.
Ik heb een dilemma. Een dilemma tussen ratio en emotie; tussen fysiek en mentaal, tussen gevoel en verstand.
Na mijn eerste dagje vrij vorige week, lieten ze me deze week nog een keer vrij. En niet voor een dagje... Maar ik mocht zomaar mijn eerste weekend naar huis! Met mijn diazepams, in eigen beheer. Best spannend, ja. Maar het kwam... Nou ja, kijk zelf maar hoe het kwam!
Dat het afbouwen van mijn diazepams niet vanzelf zou gaan, had ik ook niet verwacht. Maar dat het afkicken zó heftig zou worden... Ik snap nu wat ze bedoelden met "de laatste loodjes wegen het zwaarst". Dit is niet een beetje afkicken... Dit is serieus afkicken.