Volgens mij heb ik het inmiddels al honderd keer benoemd, maar voor mijn opname hier zat ik op een dagdosering van ongeveer 750 mg rectale diazepams per dag. Vanaf dag één hier in het ziekenhuis zijn we aan het afbouwen en hebben ze me ook meteen voor een deel op tabletten gezet, in plaats van alleen de rectale diazepam.
Elke maandag is “abouwdag”. Dat weet ik – ik wist alleen nooit wat me te wachten stond. De rectale diazepams houd ik zelf bij, maar de tabletten eigenlijk niet.
Tot en met zondagochtend kreeg ik ’s ochtends een paar pillen en drie stuks rectale diazepams.
Toen ze gisteren maar één rectale diazepam kwamen brengen, schrok ik even behoorlijk. Afbouwen is één ding… Maar omdat nou meteen 20 mg rectale diazepam eraf te halen?!
Dit hadden ze uiteraard wel gecompenseerd met tabletten, maar het duurt langer voordat die werken. De rectale diazepams werken in een paar minuten.
Ik had er mijn twijfels over of het goed zou gaan, en dat ging het ook niet. De eerste paar uur ’s ochtends heb ik me echt beroerd gevoeld, totdat de tabletten begonnen te werken.
Gelukkig had ik gisteren toch een gesprek met de arts, dus dit kon ik meteen bespreken. De totale dagdosering blijft hetzelfde, maar we gaan de rectale diazepams iets minder snel afbouwen / vervangen voor tabletten.
Vanmorgen had ik dus gelukkig twee rectale diazepams en de rest in tabletvorm. Dat ging een heel stuk beter, ik had wel wat last van afkickverschijnselen, maar veel minder dan gisteren.
En ik zei het al: de rectioles houd ik wel bij, maar de tabletten eigenlijk helemaal niet. Feitelijk had ik dus ook geen idee op welke dosering ik nu zit.
Nou…
De arts kwam een lijstje brengen…
En sinds gisteren zit ik op een dagdosering van exact 187.5 mg!
Kortom: we hebben er in drie weken tijd nagenoeg 600 mg uitgekregen!
Gaat het helemaal vlekkeloos? Nee.
Ik voel me echt wel eens niet lekker of gewoon heel chagrijnig.
Dat het afbouwen in het begin een stuk sneller zou gaan dan de laatste weken wist ik ook. De laatste weken gaan waarschijnlijk ook het moeilijkst worden.
Maar dit resultaat? Ja, dat was voor mij ook een totale verrassing.
We zijn er nog niet.
We gaan nog hobbels tegenkomen.
Maar we gaan ze overwinnen, dit gáát lukken!
En we hadden vanmorgen een primeur… Normaal gesproken is het eerste dat ik doe als ik opsta, er diazepams instoppen. Ook hier. Maar vannacht was ik om half 4 al wakker en viel niet meer in slaap. Om half 6 heb ik de verpleging maar opgeroepen want ik werd gek in dat bed.
Eigenlijk gaan de woonkamer en de tuin pas om 7 uur ’s ochtends open, maar ik mocht er gelukkig toch al even uit.
Alleen… Het was nog lang geen 7 uur. Het was nog lang geen medicijntijd.
Maar ik was wel mijn bed uit.
Ik zat buiten.
Mijn handen trilden zo erg dat ik nauwelijks een sigaret uit een pakje kreeg…
Maar voor het eerst in twee jaar tijd was ik uít bed zonder dat er eerst diazepams ingingen.
Stapje voor stapje en soms een reuzesprong!
Natuurlijk gaat het goed komen; je hebt wilskracht genoeg.
Maar 300 mg in drie weken is veel hoewel de begindosis natuurlijk enorm was.
Ik blijf uiteraard voor je duimen dat die laatste loodjes niet het zwaarst zullen wegen.
Dit gaat zeker goed komen! Nogmaals heel veel sterkte.