Hoewel ik denk dat Yvar en ik de afgelopen zeven weken echt wel een band hebben opgebouwd, is het niet de grootste knuffelhond allertijden. Ja, hij houdt van zijn dagelijkse oormassage en onze “welterusten-en-tot-morgen-
Afgelopen week kwam daar ineens verandering in. Als ik ’s avonds mijn bed uitklim om de laatste slaapspullen klaar te zetten en Yvar nog even snel laat plassen, springt hij spontaan met zijn lompe poten vol op mijn schoot. En alsof hij nooit anders gedaan heeft wordt mijn gezicht fanatiek afgelikt – tot ver in mijn neus als hij op dreef is.
Ik vroeg me af waar deze blijk van affectie nu ineens vandaan kwam… Maar toen viel het kwartje.
Het heeft met affectie bijzonder weinig te maken, vrees ik.
Sinds afgelopen week heb ik een andere nachtcrème dan normaal. Eentje speciaal tegen rimpels. En het fanatisme waarmee Yvar zijn best doet om mijn héle gezicht af te likken, doet me vermoeden dat het meer om de crème gaat dan om een uiting van ultieme liefde.
Zo ga ik tegenwoordig tegelijk een beetje gecharmeerd en een beetje ontgoocheld slapen.
Liefde kun je niet kopen, zeggen ze.
Maar potjes crème wel.
Yvar zal oud worden met een rimpelloze tong. En ik hoop dat in de kattenpoep die hij eet dezelfde heilzame wondermiddelen zitten.
Met Arran precies hetzelfde qua affectie en kattenpoep. Zo vies. Doe jij er iets mee/tegen? Fijne dag samen.
Geweldig hoe je ook dit weer schrijft alsof ik erbij zit en het zie gebeuren.
Nou dan toch de potjes creme maar kopen of yvar vind dat jij het niet nodig hebt.
Fantastisch! Zó heerlijk herkenbaar! Blij dat jullie het zo fijn hebben samen. Ik wens jullie nog vele liefdevolle jaren met heel wat potjes crème!