Het blijft raar, zo’n “wie ben ik” verhaal. Vooral omdat ik altijd direct associaties krijg met Ron Brandsteder en André van Duin. Maar er vanuit gaande dat u oprecht geïnteresseerd bent in het gezicht achter deze schrijfsels, waag ik toch een poging. Ik ben Annemarie Kol, 37 jaar oud, wonend in een Fokuswoning in Houten.
Na een aantal jaar ploeteren ben ik officieel mislukt als student journalistiek en dus nog steeds een beschaamd Wa-Jonger (zou er überhaupt iemand zijn die daar trots op is?). Vanwege de chronische ziektes gegeneraliseerde dystonie en CRPS ben ik vaker thuis dan me lief is, soms opgevouwen in bed, maar gelukkig vaker zittend in een hypermoderne rolstoel.
Samen met hulphond Yvar probeer ik toch zoveel mogelijk van de wereld te zien, zelfs als dat alleen maar bestaat uit een rondje om het kanaal. Yvar is gelukkig nooit te beroerd om even door de modder te rollen, dus zo blijft er in huis tenminste ook nog iets te doen.
Ik schrijf graag, bak van courgette en dadels de lekkerste brownies, heb over alles een mening (maar ben schoorvoetend in staat om die bij te stellen) en vind fotografie één van de leukste dingen die er is. Mijn lievelingswoord is kneuterig. U kunt het maar weten.
Mijn leven is niet zo groots en meeslepend als ik dat vaak zou willen, maar wat maakt het ook uit. Iedereen weet: achter de geraniums, dáár begint het leven pas echt.
P.S Het is me overigens nog nooit gelukt een plant van welke soort dan ook, langer dan drie weken in leven te houden.